piękno

tęsknota

na warszawskich przedmieściach szaroburym dworcu

w szarobury dzien

otoczona szarymi ludzmi

zamotana w bury płaszcz

zatrzymałam się w chwili
tu i teraz

dotknęłam koniuszkiem palców nieba

rozświetlone tysiącem uśmiechówniętych aniołów 

pozdrawiało Boga

jestem

niespodziewanie przychodzi

lśniąca obecność

zanurza w sobie

przenika

muska czule serca

spogląda niebem nachylonym do mnie, tuż obok

bliżej 

jakby chciała ze mną zatanczyć
blisko lecz cofnięta

czeka

jeszcze nie teraz

obiecuje ze niedługo

jest

wiec ja jestem 

nie biegnę

wszystko dojrzeje

wstanę i ogladać się już nie będę

cała jego

wolna

i tancząca lekko
z usmiechem

tu i teraz

na zawsze

wiecznie

nie z tobą, mężu
niestety